Maandag 23 mei: De eerste klusdag!

We hadden de afspraak gemaakt dat degene die te laat zou komen voor het ontbijt vandaag 10x zou moeten opdrukken. Eigenlijk met de hoop dat de meesten toch wel zo moe zouden zijn, dat ze deze nacht wel zouden slapen en op tijd uit bed zouden komen. Echter had een enkele kamer toch nog de behoefte om “Karate Kid” te kijken en daarna nog tot een uur of 02.30 uur te kletsen. Maar de volgende ochtend waren Joey, Kamil en Harm echt niet moe hoor… Ook al struikelden ze over hun eigen wallen. Ze waren dus verrassend genoeg ook niet op tijd voor het ontbijt en mochten alle drie opdrukken.

Om 08.00 uur konden we bepakt en gezakt richting Zenica vertrekken. We moesten een half uurtje over de snelweg rijden en kwamen langs mooie bergen, rivieren en vele mooie of kapotte of lege huizen. Toen we Zenica inreden kwamen met een mooie draai langs de IJzer- en Metaalfabrieken. De hoge schoorstenen die de donker bruine en zwarte lucht boven de stad uitademen. De bruine en verroeste fabrieken die donker tussen de flats en woonwijken afsteken. Waarna de bus zo ongeveer voor het het Kinderdagverblijf kon parkeren.

Onder in de bus hadden we schoppen, verf, kwasten harken en andere materialen liggen. Deze werden vol enthousiasme door de leerlingen mee genomen naar de ingang van het kinderdagverblijf. We werden hartelijk ontvangen door de begeleidsters, de conciërges en de directrice van het kinderdagverblijf.

Buiten konden we zien hoe hoog het gras stond, maar ook hoeveel stenen, glas en ander afval in de tuin lag. Daarna zijn we naar binnen gegaan en hebben daar een korte rondleiding gekregen. We kregen een eigen lokaal waar we zouden kunnen omkleden en onze spullen konden neerleggen. Het kinderdagverblijf is toch groter dan we eigenlijk hadden verwacht. Veel lokalen en ook veel kinderen. Er waren al wat groepen van het kinderdagverblijf samengevoegd, zodat wij in bepaalde lokalen wel aan de gang konden gaan.

Toen iedereen klaar was om te beginnen, ging een grote groep leerlingen naar buiten om het hek te gaan slopen. Dit bleek toch wel iets moeilijker dan de bedoeling was. Het hek was niet zomaar om te duwen… Met grote betonblokken stonden de staanders in de grond en het hekwerk tussenin stond vast met bouten en was zelfs vast gelast. Daarnaast bleken de betonblokken vrij onmogelijk uitgegraven te kunnen worden met het huidige gereedschap. Er werd op zoek gegaan naar een paar slijptollen. Daarna nog wat verlengsnoeren en natuurlijk een aansluitpunt vinden. Met harde hand werd het hek aangepakt. Van de 600 meter hekwerk is er toch zeker 100 meter om gekregen met vereende krachten. Morgenvroeg komt er een bedrijf voor het hek. Er zijn nu twee opties: een hekwerk vanaf de grond, maar dat is niet zo handig met de betonpalen die in de grond staan, of een hekwerk dat op een muurtje komt te staan…

Boven de 3 balkons is al het onkruid weggehaald, de losse stenen en tegels opgeruimd en de reling geschuurd en vast in de grondverf gezet. Morgen wordt de reling in een gezellig en fleurig kleurtje geschilderd.

De buitenmuur voor zat vol gaten. Deze zijn opgevuld en morgen zal deze muur ook een mooi kleurtje krijgen.

In 2 lokalen is er gestart met nieuw laminaat leggen. Boven bleek het om het lokaal te gaan dat ons was toegewezen als omkleedruimte. Echter stond dit lokaal nog helemaal vol met tafels, stoelen, kasten en speelgoed. Toen we het lokaal aan het uitruimen waren, kwam er een lichtelijk ontstemde begeleidster van het kinderdagverblijf. Het bleek over haar lokaal te gaan en ze wist niet dat dit nu zou gebeuren… Het is natuurlijk ook niet niks dat er opeens 50 Nederlands op jouw werk binnen komen stormen en jouw ruimte in beslag nemen en dan ook nog eens helemaal leeg gaan halen! Toen alle meubels eruit waren, moest zelfs de vloerbedekking eruit gehaald worden. Hierna kon het laminaat naar boven worden gesjouwd. Vele pakken laminaat zorgde voor een goed work-out voor menig leerling.

Ook beneden moest er laminaat in een lokaal gelegd worden. Hier was al wel wat leeggeruimd, maar nog niet alles. Natuurlijk stonden de lange en moeilijk verplaatsbare kasten nog steeds in het lokaal… Best lastig om laminaat te leggen als er een kast, die bijna net zo lang is als de muur, midden in het lokaal staat. Even wat stoeien, draaien, mikken en duwen en de kast werd buiten gewerkt. De conciërges kwamen toch eens kijken wat er allemaal aan de hand was. Ze hadden de beste bedoelingen en wisten wel hoe laminaat gelegd moest worden: in de lengte en niet in de breedte. Tja, wij dachten daar toch even anders over. Toch het laminaat in de breedte gelegd. Toen juffrouw Marja goed en wel bezig was met enkele leerlingen en de eerste 2 rijtjes erin had liggen, kwamen de conciërges al nee schuddende en “Nononon” roepend, binnen lopen. Ze pakten de spullen uit onze handen en ging zelf wel even aan de gang. Met wat gestamp op planken, weer rijen los trekkend en met de hamer erop slaande, gingen zij wel even aan de gang. Meester Ferry wordt niet snel boos, maar schijnbaar werd een ader op zijn voorhoofd heel duidelijk en kloppend zichtbaar! De conciërges werden vriendelijk maar dringen verzocht om weg te gaan door Anée. Even later stond de directrice in het lokaal met de vraag wat het probleem was, want de conciërges wilden alleen maar even laten zien hoe het moest… Tja, door de “buurman-en-buurman”-acties konden de 2 rijen er weer uitgehaald worden en konden we weer opnieuw beginnen. Nu werd het de directrice meer duidelijk en de conciërges hoefden hun kluskunsten even niet meer te laten zien in het lokaal. Hierna konden juffrouw Marja, meester Ferry, Harold, Nicky en Gijs even flink doorwerken. Na een tijdje kwam de swing erin. Een duidelijke taakverdeling zorgde ervoor dat het flink opschoot en dat we bijna klaar waren toen de bus kwam. Ook dit lokaal wordt morgen dus afgemaakt.

Als middageten hebben we nog een huisgemaakte maaltijdsoep op. Voor sommige leerlingen was dit toch erg wennen. Het leek op aardappelen, groenten en stoofvlees, maar dat dreef dan een beetje in een bouillon. Gelukkig werd het toetje daarna beter ontvangen. Dit toetje is het beste te omschrijven als een kokoskoek die in suikerwater heeft gelegen.

Er werd na het middageten nog flink doorgewerkt. En waar er gewerkt wordt, moet natuurlijk ook goed gedronken worden. Het mooie weer in Nederland valt letterlijk en figuurlijk het water bij de slechts 30 graden en helder stralende lucht bij ons in Bosnië.

In de middag bleek dat de helft van de leerlingen niet echt meer vooruit kon, omdat er bepaalde materialen nog steeds niet geleverd waren. De andere helft baalde een beetje, want die kon nog goed vooruit en wilde graag hun werkzaamheden afmaken. We hebben de bus iets eerder laten komen en zijn rond 15.30 uur terug naar het hotel gereden.

Tja… Met dit mooie weer wordt er natuurlijk veel gedronken (en gesnoept), dus was het weer hoognodig om een korte wandeling te gaan maken voor het avondeten. Slechts 38 van de 43 leerlingen moest vandaag nog eens naar de winkel om drinken en andere hoog noodzakelijke etenswaren in te slaan. Sommigen (Finja en Elise) waren namelijk niet zo gecharmeerd van het middageten op het kinderdagverblijf. Zij wilde graag zelf broodjes meenemen. Broodjes konden ze niet in de supermarkt vinden, dus dan maar boterhamzakjes. Bij het ontbijt van morgenvroeg smeren ze gewoon een paar extra boterhammen om die ’s middags op te kunnen eten morgenmiddag.

Nadat we de plaatselijke supermarkt weer verblijd hadden met ons bezoek, konden we onze avondwandeling weer beëindigen bij het hotel. De leerlingen hadden nog een kwartier om aan tafel te gaan zitten. Snel je spullen wegleggen en naar de eetzaal… Dit bleek net iets anders… Snel naar boven, wat snoep en fris naar binnen werken en weer terug naar beneden. Toch werden de borden spaghetti goed leeggegeten.

Na het eten hadden we de presentatie/evaluatie van Anée. Foto’s van de afgelopen dagen met praatwolkjes met grappige opmerkingen erbij. Dit was een gezellige afsluiting van de werkdag.

Meteen hierna konden we aandacht besteden aan de verjaardag van Elise. Ze is vandaag 16 geworden! Met z’n allen zingen en als verrassing een taart van de chefkok!

Dan zou je toch verwachten dat iedereen moe is na 3 lange dagen en korte nachten, maar het tegendeel werd bewezen. Een groot deel ging voetballen, rennen of basketballen. Een enkeling zocht de gezelligheid van elkaar op.

Helaas waren sommige leerlingen iets te enthousiast met het openen en sluiten van een kamerdeur en is deze kapot gegaan. Heel eerlijk kwamen ze dit probleem melden. Bij controle bleek dat er op meerdere kamers er een tornado had gewoed. Ook buiten vlogen de lege zakken chips over de sportvelden. Zou de vermoeidheid dan toch toegeslagen hebben? Iedereen werd even bij elkaar geroepen en opruimploegen werden gevormd. Buiten en binnen moest alles weer in orde gemaakt worden. Rond 21.30 uur komt er een kamercontrole… Ik ben benieuwd hoe de kamers opgeruimd zullen zijn. Zou alles in de koffer of de kast gepropt zijn? Of alles picobello in orde? Ik weet dat Stef nog een hele la met doppinda’s heeft gevuld, benieuwd hoe hij dat gaat oplossen!

Kortom een drukke en goed gevulde dag!

Morgen om 08.00 uur weer op pad om het kinderdagverblijf weer verder op te knappen!