Woensdag 30 mei: Travnik

In de vroege ochtend was het ietwat mistig. Deze mist trok langzaam op en de frisse-ochtend-duikers waren om 07.15u weer van de partij. Iets later kwamen enkelen ook naar beneden. We zouden pas om 09.00u gaan ontbijten, maar dat waren sommigen alweer vergeten. Ach ja, rond 08.00u was toch iedereen uit zijn bed. Na het ontbijt was er nog wat tijd over en Alisha bedacht dat ze haar geluk nog eens wilde beproeven met haar Bosnische vishengel. Net voor het sluiten van de vistijd, ving ze haar eerste vis. Groot... Zo groot, dat haar hengel het bijna niet aankon... Zo groot dat ze haar haakje zelf kwijt was geraakt... Zo trots als een pauw heeft ze aan iedereen haar nieuwste aanwinst getoond. Hierna snel opruimen, want de bus ging vertrekken.

Onderweg naar Travnik kreeg meester Bert een telefoontje van een begeleider van Out of Area. Het scheen dat het water in Travnik was afgesloten en we dus geen beschikking zouden hebben tot water. Het zou warm worden, dus hadden we water nodig. Daarnaast waren wij 'chef-poffertje' en ook daar was 1650 ml. per keer nodig. Dus een tussenstop bij de supermarkt werd voor ons een must. Hier hebben we een stuk of 14 flessen van 5 liter water gekocht. Dit zou genoeg moeten zijn en anders zouden we in de winkels grenzend aan het festival meer drinken moeten gaan halen.

In het centrum van Travnik aangekomen, was alles al opgebouwd. Année was de ambassadeur van Nederland aan het rondleiden over het terrein en wij konden mooi aansluiten voor de lunch. Hierbij hadden Jaimi, Kylian en  Gert weer meegeholpen.

Het was vooral een dag van afscheid. Het besef drong bij steeds meer mensen door dat vandaag de laatste dat zou zijn dat je elkaar zou zien/spreken. Hier maakte onder andere Gert gebruik van om gegevens van een andere student te bemachtiging. Anderen wilden juist weer heel graag op de foto met oa de dansers of Ariël de zeemeermin.

Na de lunch waren vrijwel alle workshops klaar gezet en konden we weer knallen:

De workshop waar meester Ferry bij stond bleek naast het podium te staan waar de optredens werden gegeven. Harde muziek zorgde voor een hilarische foto.

De hele dag door waren er verschillende zigeuners die langs kwamen. De afspraak was dat deze gewoon eten en drinken zouden krijgen of mee mochten doen met de activiteiten. Echter moesten de kleine kinderen wel voorrang krijgen. Voordat we het wisten werd de eindshow ingezet. Voor het bezoekend publiek de reden om naar het podium te gaan en voor ons het teken om alles op te ruimen en af te breken. 

Het was de laatste festival dag. Het centrum werd zo goed mogelijk aan kant gemaakt en we gingen nog een groepsfoto nemen van alle Futureanen. Daarna gingen we in grote getale terug naar de bus. Dit was net op tijd, want er brak een flinke wolkbreuk uit. Ook bliksem en onweer zorgde voor mooie taferelen, terwijl droog in de bus zaten.

Terug bij het hotel mocht er niet meer gezwommen worden. Tassen en koffers moesten ingepakt gaan worden, er moest gedoucht worden en de ID-kaart check werd uitgevoerd.

Nu is de laatste nacht ingegaan. Deze reislog schrijvende om 02.00u onder het genot van het afscheidconcert van de brulkikkers, word mijn aandacht toch getrokken door het geluid van opengaande deuren en gestommel. Aangezien dat de laatste nacht voor vertrek altijd wat onrust brengt bij enkelen, keek ik er niet van op.

Leuk om te zien hoe leerlingen bedacht kunnen krijgen dat ze 's avonds en 's nachts heel veel tegen elkaar te vertellen hebben en dan niet bedenken dat ze dit overdag ook zouden kunnen doen. De geheimzinnige afspraken om via het balkon met elkaar te communiceren, via de voor- of achterkant van het hotel met een verdieping lager of hoger praten en vele andere manieren van contact zoeken en onderhouden met elkaar... Geen nieuwe oplossingen gezien om de surveillerende docent voor de gek te houden, maar zeker wel goede pogingen. Een enkeling zal de nachtelijke kletspartij moeten goedmaken met een dutje in de bus of het vliegtuig. Vooralsnog is iedereen wel klaar om morgen naar huis te vertrekken. 

Een mooi project, een super groep, fijne collega's en ik weet zeker dat vrijwel iedereen de volgende keer weer mee wil gaan.

We were the change we wanted to see in the world!