Zondag 22 mei: Bingo, Sarajevo en een leven zonder WiFi

Na een korte nacht konden we om 0800 uur aan een heerlijk lopend ontbijtbuffet. Van warme melk, cornflakes, thee, koffie, kaas, fruit en nog veel meer! Hierna ging Anée, van Out of Area, uitleg geven over de geschiedenis van Bosnië en de oorlog die er is geweest. Over tanks die 4 jaar lang vanuit de bergen op Sarajevo hebben geschoten, over tunnels die gegraven zijn om te ontsnappen, over Tito en over de route die we zouden gaan rijden. Er kwamen nog goede vragen van het geïnteresseerde publiek. Hierna gingen we de bus in om te starten met de rondleiding. Een beetje cultuursnuiven en de geschiedenis echt proeven.

Eerst natuurlijk langs de supermarkt… De meeste leerlingen waren door hun “kleine” voorraad uit hun handbagage heen. In een voorstad van Bosnië zijn we naar de Bingo gegaan. Dit is een supermarkt waar je kleding, apparaten, tuingereedschap… eigenlijk alles kan kopen! Ondanks de mededeling dat we deze week nog een keer extra naar de supermarkt zouden gaan, namen sommigen handenvol met chips, frisdrank en snoep mee… Alsof ze zouden verhongeren! Met een vol geladen bus konden we de klim gaan maken naar de top van de Olympische berg.

Tijdens de klim kwamen we nog maar enkele rode bordjes met doodshoofden tegen: het teken van de aanwezigheid van mijnenvelden. De laatste jaren is er een flinke progressie gemaakt met het opruimen van verschillende mijnenvelden op de steile heuvels.

Na een klein half uurtje kwamen we bij het Olympisch skigebied uit 1984. De overblijfselen van de schans en het ere podium staan er nog steeds. Uit de bus nog even een korte uitleg over oorlog, sluipschutters en de UN. Daarna mochten de leerlingen de berg op om te genieten van het uitzicht wat de skispringers zo’n 30 jaar geleden hadden. De klim naar boven bleek makkelijker dan de afdaling. Net als 2 jaar geleden vond Naomi het toch wel fijn om onder begeleiding van 2 mensen de weg naar beneden te vinden. Maar zij was echt niet de enige die toch een beetje moeite had met de hoogte waarop we ons bevonden.

Ook juffrouw Floor heeft ondervonden dat het maken van selfies op hoogtes toch best gevaarlijk kan zijn. Een stapje naar voren, naar achteren, wat inzoomen en toch nog iets opzij… Uitglijden over een steentje en ze konden beneden een pleister gaan halen bij juffrouw Ingrid. Toen iedereen weer beneden was en de gewonde opgelapt, konden we door naar het volgende punt: het voormalige olympisch hotel.

Eerst kregen we uitleg bij een monument voor de doden die in de bossen zijn gevonden. Over het stenen paaltje wat wordt geplaatst als iemand overleden is. Dat na een jaar er een tweede paaltje bij wordt gezet en de periode van rouw wordt afgesloten. Hierna wordt het graf niet meer onderhouden, maar teruggegeven aan de natuur.

We liepen de bocht om en de berg op om daar het olympsich hotel te zien. In de ochtend, tijdens de presentatie, hadden we het hotel op foto’s gezien toen het net gebouwd was. Echter toen we de bocht om kwamen, zagen we een uitgebrand en kapotgeschoten hotel. Het blijkt dat er bijna 200 vluchtelingen tijdens de oorlog in het hotel zijn opgesloten en dat daarna het hotel in brand is gestoken… Indrukwekkend! Het hotel is geen officieel monument, maar wordt door de plaatselijke bevolking gebruikt als paintball-paradijs. En ja hoor… Tijdens ons bezoek was er dus ook een groep die net wou gaan beginnen met hun eigen kleine verf-oorlogje. We konden nog net even snel het vervallen hotel bezichtigen, terwijl wij de kelder uit liepen startte de oorlog boven ons.

Uit het hotel zijn we met de bus afgedaald naar het oude Turkse centrum. Hier kregen we rond 14.30 uur het lekkerste broodje Kebab uit Bosnië. “Small, medium of big” en natuurlijk met sla, tomaat, komkommer, ui, knoflooksaus en chilipoeder. Even heerlijk culinair genieten in het mooie centrum. Met het broodje Kebab achter de kiezen werden er groepjes gemaakt om op souvenirs-jacht te gaan. Er waren damesgroepjes en herengroepjes. De dames gingen op jacht naar T-shirts, tassen en andere modeaccessoires. De heren hadden wat meer moeite om iets moois te vinden. Ach… Een lekkere ijsco en wat rond sjokken. Dan hier en daar wat snuffelen en degene die iets wilden hebben, hadden de laatste 10 minuten toch nog iets gescoord.

Midden in de stad merkten we wel hoe heerlijk warm het vandaag was. Gloeiende rode schouders en gekleurde wangen tot gevolg.

Op de terugweg werd er door sommigen gevraagd of we nog een keer langs de supermarkt konden gaan???  Het blijkt dat sommige naast het gezellige kletsen, hun kaken flink laten werken om eten/drinken weg te werken…

We gingen met een omweggetje terug naar het hotel, maar niet voor de supermarkt. We gingen nog naar een uitzichtpunt bij het stadion waar de openingsceremonie is gehouden in 1984. Op dit punt kan je ook 1 van de 7 massagraven zien van Sarajevo.

Terug in het hotel konden we om 18.00 uur meteen aanschuiven voor het avondeten. Hierna had iedereen vrije tijd. De eerste vraag was dan ook “Wie heeft er WiFi?”. Helaas blijft het een groot probleem om een goede verbinding te krijgen en te houden in Bosnië. Lekker ouderwets aangewezen op kaarten, yahtzee en voetballen.

Het blijkt dus dat je zonder WiFi nog wel gewoon dingen kan doen en het leven doorgaat! Blijft natuurlijk nog altijd vervelend voor ouders en leerlingen als ze elkaar geen berichtje hebben kunnen sturen. Ondertussen hebben enkele leerlingen al via de telefoon van de docenten contact gezocht met papa en mama. Voor degene die nog niks hebben gehoord: We hebben ze nog allemaal, het is gezellig, iedereen doet het goed en we hebben veel zin in de rest van de week!

Morgen om 07.00 uur ontbijten en om 08.00 uur vertrekken naar het KDV. Nu gaat het dus pas echt beginnen!