Dinsdag 29 mei: Capljina

We hadden afgesproken met Out of Area dat we voortaan een uurtje later met de bus zouden vertrekken. Niet omdat we moeite hadden met opstaan of de leerlingen extra rust nodig hadden, maar simpelweg dat we geen extra uur aan voorbereiding op het festival terrein nodig hebben. Rond 07.00 uur lag kamer 301 alweer in het water, waarna langzaam maar zeker de rest van het motel naar beneden kwam druppelen. Niet alle oogjes staan momenteel in standje 'wakker en actief'. De meesten zijn niet gewend om met z'n tweeën of drieën op een kamer te liggen. Kletsen tot in de late uurtjes, oftewel de vroege uurtjes, begint langzaam maar zeker zijn tol te eisen.

Na 2 dagen flink te hebben gezweten zijn de t-shirts toch maar de was ingegaan bij het motel. Deze waren in de ochtend bijna droog.

Gelukkig hadden we na ons ontbijt wat extra tijd over waarin de kamers weer een beetje rechtgetrokken konden worden. De kamers werden daarna gecontroleerd. De hoopjes vieze kleren, etensresten en ander rommelige zaken creëerden een geur die niet te maskeren was met de halve inhoud van een deodorantbus. Hier en daar wat tips en aansturing om een kamer fris en netjes te houden, want sommigen dachten al belangrijke zaken als een portemonnee of ID kwijt te zijn. Dit viel reuze mee en ze hadden het zo kunnen vinden als niet alles her en der en boven of op elkaar hadden gezet. Na de hoognodige controle hadden vertrokken we naar Capljina. Waar we rond 12u aankwamen. De politie had de straat alvast afgezet.

Gert, Jaimi en Kylian konden meteen mee beginnen de lunch klaar te gaan zetten. De andere leerlingen hadden te horen gekregen bij welke workshops ze moesten gaan helpen. Ook zij gingen de spullen klaar zetten. We hadden vrij snel de lunch en om 13u kwamen de eerste kinderen al het terrein op.

We hadden vrijwel dezelfde workshops als gisteren, maar sommige hadden een andere taak gekregen:

Het was mooi om te zien dat niet alleen onderling er in de groep van alles groeit en bloeit, maar dat er ook buiten de Pius X -leerlingen om vrienden worden gezocht en gevonden. Gesprekken, grappen en vriendschappen tussen leerlingen van verschillende scholen, andere Futureanen en zelfs ook locals! Jort had bijvoorbeeld in de loop van de dag bij het voetballen contact gelegd met een Bosnische jongen van ongeveer zijn leeftijd. De jongeman sloot de dag af met de woorden: 'This was the most beautyful day of my life... Thank you!'

Het was een heerlijk drukke dag. Er zijn ruim 3000 kinderen op het festival geweest. Het was goed warm, rond de 30 graden, en er was kans op een onweersbui. We moesten het goed in de gaten blijven houden, maar er is gelukkig niets gevallen/geknald toen wij het festival aan het draaien waren.

Toen het 15.15u was begon de eindshow en stroomde het publiek naar het podium.

Dit was voor ons weer het teken om de boel om te gaan ruimen. En dit moest in een hoog tempo, want het begon wel steeds harder te waaien. Sommige tenten was het tentzeil al bijna van weggewaaid in het laatste uur.Dit kwam ook doordat er zijflappen in de tent zaten. Deze zijflappen zijn er vrij snel uitgehaald toen het hard begon te waaien, om gevaarlijke situaties te voorkomen.

Als een steeds betere en snellere geoliede machine werd het festivalterrein opgeruimd. De meeste van ons waren aardig moe van ruim 3u lang workshops draaien, de warmte en het opruimen. Even uitrusten zat er niet in, want we moesten ook zorgen dat het plein er netjes uit zou komen te zien. De bezoekers van het festival hadden iets te veel flesjes, papiertjes en andere spullen uit hun handen laten vallen, waardoor er op het plein veel zwerfafval lag. Er werd door meester Ferry een ijsco beloofd aan degene die een volle zak afval kon ophalen. Niet al te enthousiast voor de taak, maar wel in de beloning, ging iedereen aan de slag.

Toen alles redelijk netjes was, zijn we voor de laatste keer naar de supermarkt gegaan. Hier werden natuurlijk ook ijsjes gekocht voor de harde werkers! We moesten even wachten op de bus die ons zou ophalen, want deze bracht eerst klassen basisschoolkinderen terug naar hun dorpen. Al snel kwam de bus en konden wij beginnen aan de twee uur lange terugreis naar het motel. Meester Mattijs wist een leuk spel om met zijn allen te gaan doen in de bus: het eerste wereldkampioenschap bus-bowlen! Flesjes werden achter in het gangpad op de grond gezet en de deelnemers moesten met een voetbal vanaf voorin zoveel mogelijk flesjes omrollen. De winnaar zou volgende week tijdens de pauze 2 worstenbroodjes krijgen. Zelfs de buschauffeur deed een keer mee tijdens de plas-stop.

De tijd vloog voorbij door het spannende kampioenschap. Alisha en Jaimi werden volgens mij uitgeroepen tot gedeeld kampioen. We waren om 19u terug bij het motel en een paar waterratten trokken snel hun zwembroek aan, ondanks de lichte warme regenval. De rest ging douchen, chillen en kletsen, want om 20u zouden we gaat eten.

Na het eten hebben we een korte goochelshow gekregen van Nicolini, de goochelaar van het festival, die ook in ons motel slaapt.

Naast een zwevende tafel had hij ook een truc waarbij hij 2 enveloppen uitdeelde. Deze mochten nog niet opengemaakt worden. Daarna moest iemand een getal tussen de 20-30 op een blaadje schrijven. De tweede persoon moest een getal tussen de 30-40 opschrijven en de laatste persoon een getal tussen de 40-50. Deze getallen werden door een vierde persoon bij elkaar opgeteld. Er kwam in totaal 105 uit. Nu mochten de enveloppen opengemaakt worden. In beide enveloppen zat een briefje waarop het getal 105 geschreven was. Vol van verbijstering liet Nicolini ons toen in de zaal achter om zelf te gaan genieten van een rustig avondje. Aangezien het al 21u was geweest, was het voor onze leerlingen nog een kort avondje. Om 22u moest iedereen op zijn kamer zijn, zodat we morgen de laatste festival dag, zo uitgerust mogelijk, kunnen gaan draaien in Travnik.