Donderdag 26 mei: Heerlijk vroeg opstaan en de lange reis terug

De koffers waren gisteren al ingepakt. We mochten "uitslapen" tot 05.30 uur. De bus zou om 06.00 uur vertrekken naar het vliegveld. Omdat we vroeg moesten opstaan, was er geen hotelpersoneel voor een ontbijtje te regelen. Dus het was eigenlijk van je bed in de bus..

Sommige waren zo bang zich te verslapen en hadden met de wekkers op elkaar afgestemd. De eerst wekker om 04.45 uur, de tweede wekker om 05.00 uur en de derde wekker om 05.15 uur. Tom die leek veel zin in de terugreis te hebben, want die kwam om 05.00 uur gepoetst en gepakt zijn kamer uit. Rond 05.00 uur was er al veel bedrijvigheid in het hotel en om 05.30 uur was vrijwel iedereen beneden. Natuurlijk werd Stef gefeliciteerd, want hij was de tweede jarige deze week! De koffers werden in de bus gedaan. We kregen gelukkig wel en croissantje, appeltje en een pakje drinken mee vanuit het hotel. 

Nog voor 06.00 uur konden we vertrekken met de bus. Dit had Anée nog nooit meegemaakt! Een beetje slaperig reden we een uur lang door het bergachtige Bosnische landschap. Hier en daar kon je de zonsopgang vanachter een berg zien. Heerlijk wakker worden dus... Al was niet iedereen het daar mee eens. Sommige hadden eigenlijk wat gereedschappen nodig om hun oogleden open te takelen en open te houden. Degene die al wel wat actiever waren, begonnen al met terugblikken op het werk wat ze hadden verricht en wat ze allemaal hadden gezien en gekocht.

Om 0700 uur kwamen we op het vliegveld aan. Het leek erop dat enkele leerlingen al goed waren ingeburgerd, want ze hadden bij het uitruimen van de bus het werktempo van oa de werklui op het KDV al goed in de vingers! Gelukkig hadden we tijd genoeg en was het niet druk op het vliegveld. Eerst nog even controleren of we echt wel iedereen en alles uit de bus hadden gehaald en geen slapende mensen hadden achtergelaten. Daarna konden we gaan inchecken. 

De stress schoot er bij de floormanager meteen in toen ze onze groep van 50 zag binnen komen. Ze gooiden meteen een paar extra incheckbalies open, want het bleek dat er 2 vliegtuigen tegelijk zouden vertrekken, dus ongeveer 300 mensen. Het probleem lag niet bij het inchecken, maar bij de slechts 2 douaniers voor de paspoortcontrole... 

Enkele leerlingen hadden nog Bosnisch geld (KM) in hun portemonnee zitten en wilden dit graag wisselen voor vertrek. Gelukkig was het wisselkantoor in de vertrekhal. Echter deze zou pas om 08.00 uur open gaan. Even naar de floormanager en gevraagd of we nog zouden kunnen wisselen en daarna pas door de securitycheck zouden gaan. Haar ogen draaide ongeveer een heel rondje, want hoe kon ik dat toch denken dat dit nog mogelijk was... Nu hoor, ik moest zo snel mogelijk met de hele groep door de douane. Dussss.... Het geld zal thuis door iedereen zelf weer moeten worden ingewisseld of in een fotoboek worden geplakt!

De securitycheck duurde inderdaad lang... Naast het 2-3 minuten per persoon de ID-kaart/paspoort te bekijken, moesten we ook nog de handbagage laten checken. Zelfs meester Ferry werd tot 3x terug gestuurd door de scanner, omdat hij (met zijn slaperige hoofd) eerst zijn riem was vergeten waardoor de alarmbellen gingen. De keer daarna had hij zijn horloge ook nog aan. Toen moest hij zelfs zijn schoenen uitdoen om gelukkig goedgekeurd te worden en het land te mogen verlaten.

Bij de gate trakteerde Stef nog iedereen op een stuk cake. Enkele leerlingen aten de cake met de boardingspass in de hand op, want deze wilde ze toch niet kwijtraken... Tja, bij het opfrommelen en weggooien van het papiertje moet je dan natuurlijk niet de boardingspass ook mee weggooien! Gelukkig kwam de desbetreffende leerling al vrij snel erachter dat zijn boardingspass weg was. Met een logische redenatie van meester Dave werd de boardingspass opgefrommeld en wel weer uit een prullenbak getoverd!  Werd er nog wat eten en drinken gekocht en vrij snel mochten we aan boord. We zaten redelijk dicht bij elkaar en konden gaan genieten van een heerlijke rustige vlucht. Enkele leerlingen die op de heenweg nog zenuwachtig waren om te vliegen, stonden tijdens de vlucht terug achter in het vliegtuig te dansen en te lachen! 

Veilig geland in Keulen en daarna met de bus naar de aankomsthal gebracht. Eerst door de douane. Maar toen schoot bij Nikki opeens de stress in het lijf... Haar ID-kaart was opeens weg!!!??? Tas gecontroleerd, portemonnee, zakken en alles. Ook juffrouw Floor dook de tas in om na een grondig onderzoek te concluderen dat de ID-kaart hier echt niet in zat. De wachtrij werd korter en korter... Nikki dacht even na en kwam tot de conclusie dat haar ID-kaart uit haar broekzak moest zijn gevallen en op haar stoel in het vliegtuig zou moeten liggen... Oeps! En nu? Tja, dit verhaal dan maar zo aan de douaniers vertellen en kijken hoe snel we de ID-kaart uit het vliegtuig terug kunnen krijgen. Dat zal waarschijnlijk een paar uur vertraging betekenen voor onze terugreis naar Bladel... Nog een laatste wanhopige portemonnee controle... En... Pfffff, gelukkig! De ID-kaart bleek zichzelf achter een ander pasje te hebben verscholen! Met een glimlach kon Nikki trots haar ID-kaart showen aan de altijd zo vrolijke douaniers.

Hierna kwam Martijn opeens door de rij heen gestuiterd. Hij had buikpijn en moest met hoge nood naar de toilet. Erg zenuwachtig en onrustig mocht hij vooraan in de rij komen staan. Even duidelijk gemaakt dat hij niet al te onrustig moest doen, want voordat je het weet sta je opeens met een douanier op een kamertje die wil onderzoeken waarom jij die buikpijn hebt...

De koffers werden van de banden afgehaald, de leerlingen nog een keer geteld en we konden naar de ontvangsthal. De leerlingen werden even bij elkaar gezet en er werd gecontroleerd of de bus er al was. Meester Ferry ging naar het andere einde van het vliegveld, zo'n 5-10 minuten lopen, en daar stond de bus geparkeerd. De chauffeur had veel files gehad en moest nog een half uur pauze houden voordat hij weer mocht rijden. Dit kwam mooi uit, want we wilden de leerlingen nog trakteren op een lekker ijsco, omdat iedereen de afgelopen week zo hard had gewerkt!

Toen iedereen zijn ijsco op had, werd er weer een poortje gemaakt en tot 43 geteld. De "reisleider" voorop dwars door 3 drukke vertrekhallen, enkele roltrappen en draaideuren om zo met een lange slinger van 50 mensen en 100 koffers bij de bus te komen.

We zaten zo op de snelweg en ouders begonnen al te bellen of werden gebeld. Om de paar minuten werd er gevraagd hoe laat we op school zouden zijn. De buschauffeur gokte op 14.30 uur. Toen alle ouders op de hoogte waren gesteld, begonnen langzaam maar zeker hoofdjes te knikkebollen. Een enkeling begon steeds harder te schreeuwen echt niet moe te zijn. Echter tot ongeveer afslag Hapert was het vrij stil in de bus. Daarna begonnen er weer liedjes gezongen te worden: "We zijn er bijna" en "Hoe ga je op je bek.. La la laminaat!". Sommige wilden onder de banken duiken en anderen wilden de gordijntjes dicht doen. Uiteindelijk werd er niks gedaan, want iedereen keek er toch wel naar uit om vrienden en familie weer te zien.

Meester Ferry wilde nog graag iedereen in de bus bedanken. Het was een super week waarin iedereen hard had gewerkt. Het was ook erg gezellig en we hebben veel lol gehad. We waren echt een dreamteam en zonder leerlingen, maar ook zonder docenten hadden we dit niet kunnen bewerkstelligen! Een groot applaus, een dikke duim en veel respect voor al deze kanjers! 

Op school aangekomen stroomde de bus leeg, de koffers werden gepakt en iedereen zocht familie en vrienden op. Ouders en docenten hadden een welkomstfeestje voorbereid met drinken, bloemetjes en spandoeken. We werden warm onthaald en dit zorgde voor menig traantje van geluk. Of zoals juffrouw Nienke het noemt: emotioneel incontinent! 

Ook ouders bedankt voor het vertrouwen en het uitlenen van jullie goede werkkrachten en toppers!

Vergeet jullie geld niet te wisselen en als je toevallig spullen van een ander in jouw koffer vindt, neem die spullen maandag dan maar mee naar school!

Ergens in september/oktober willen we een reünie organiseren, maar dat horen jullie tegen die tijd wel weer! Nu eerst genieten van een welverdiende vrije dag en een heerlijk weekend!

Bedankt allemaal!